«ՁԵՎՆ ՈՒ ՀՈԳԻՆ»
ՀՈԴՎԱԾԻ ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆ
Այդ ամենը կատարվում է
ոչ միայն թատրոնի հետ: Թումանյանը գրում է, որ եկեղեցի ասելով մարդ պետք է հասկանա
բառի էությունը, այլ ոչ թե շենք տերտերներով, սրբապատկերներով և մոմերով,
հոգևորական ասելով՝ ոչ թե երկար մորուքով և երկար շորերով մարդ, այլ «հոգևոր
աշխարհի ներկայացուցիչ» և այլն…
Ինչպես գրում է նա «Ամեն երևույթ ունի իր
արտաքին կերպարանքը— ձևը և ներքին իմաստը–հոգին: Երբ մարդիկ չեն կարողանում
ըմբռնել մի որևէ բանի ներքին իմաստը կամ թե չէ կորցնում են ժամանակի ընթացքում,
պաշտում ու պաշտպանում են ձևը, առանց հասկանալու։ Եվ հաճախ մեծ գաղափարների
անուններով լոկ ձևեր են պաշտում»:
Պետք չէ որևէ բանի
հոգին, ներքին իմաստը երկրորդական համարել, կարևորն արտաքին տվյալները չեն, այլ
էությունը: Արտաքինը ոչ միշտ է համընկնում բովանդակության հետ:
No comments:
Post a Comment