Are parents the best teachers?

Are parents the best teachers?

Here, in Armenia, people think that parents are the best teachers. They know more than children, know what's right and good for them. Here parents choose a religion for their children, also in some families, they choose friends, profession, food, clothes, hobbies and much more for their children, and think that it's normal. If you go to some villages, far from Yerevan, you'll see, that kids look and think like their parents, and seems like a 4 years old kid, is a 40 years old man.

I  really hate this fact in Armenia. Parents don't let their children think by themselves, and that's not right. Yes, you can choose clothes or food for your kid, when he's very small, and can't understand everything yet. But you can't choose something personal for him like a boyfriend/girlfriend, orientation or religion.

Sometimes parents worry about their children too much. They think, that they can't do anything by themselves and that they don't know much to live on their own. They don't let children think and want them to be just like themselves.

Parents really know more than us, they are older and smarter, but not everything they teach us is what we need. This is our own life, and we're responsible for our decisions. Of course, we must listen to our parent's advice, but we must think and realize before following them. Each of us deserves to choose his own life, and do what he likes, and not what his parents want.

Luckily I don't have such problems yet. 🙃

Սերը կույր է (թարգմանություն)

Սերը կույր է

(թարգմանություն)

« Բարև Լենգ

Ես այսօրվանից պատրաստվում եմ գրել քեզ անգլերենով, քանի որ երկուսս էլ պարապելու կարիք ունենք: Շնորհակալ եմ նամակի համար: Կներես, որ ավելի շուտ ճպատասխանեցի, բայց մեր Բոստոն ժամանելու հաջորդ օրը ես գնացի դպրոց, և շատ զբաղված էի: Ատում եմ այս տեղը: Ինձ ասաց մի բառ անգամ չեմ կարողանում հասկանալ: Նրանց ակցենտները շատ տարօրինակ են:

Շատ եմ կարոտել Շանհայը և շատ եմ կարոտել քեզ հետ մի խմբում նվագելը: «CRASH»-ը երբևէ ամենալավ ռոք խումբն էր: Ես դեռ չեմ գտել ուրիշ մեկին՝ հետը նվագելու համար: Փորձում եմ կիթառ պարապել, սակայն հարևանը, ով ապրում է մեր դիմացում, եկավ և բողոքեց երեկ: Նա բարկացած էր: Ասաց, որ իր աղջիկը ջութակ էր նվագում, և իմ «սարսափելի աղմուկը» անհանգստացնում էր նրան: Ավելի ուշ ես տեսա նրան՝ պատուհանից ինձ նայելիս: Կարծում եմ նա նույնպես ատում է ինձ: Ասե՞ցի քեզ, որ նա իրոք գեղեցիկ է…

Հեյ, ստիպված եմ դադարել գրելը: Հենց նոր Մայրս աշխատանքից վերադարձավ, իսկ ես չեմ վերջացրել տնային աշխատանքս:

Խնդրում եմ շուտ պատասխանիր: Ուզում եմ ավելին լսել այն մասին, թե ինչ ես անում Լոնդոնում: Գտե՞լ ես ինչ-որ մեկին՝ հետը նվագելու համար: Կարողանո՞ւմ ես արդեն հասկանալ ակցենտը:

Դեշի

Հ.Գ. Կարծում եմ, ես սիրահարվե՛լ եմ»:

Դեշին անջատեց իր համակարգիչը և բացեց անգլերենի գիրքը: Նա շատ տնային աշխատանք ուներ անելու, սակայն անհնար էր անկատար բայերի և խառը պայմանական եղանակների վրա կենտրոնանալը: Նա չէր կարողանում դադարել դիմացի շենքում ապրող աղջկա մասին մտածել: Նա այնքան գեղեցիկ աչքեր ուներ: Դեշին բացեց իր պատուհանը և նայեց դեպի փողոցը: Աղջկա պատուհանը բաց էր, և նա լսում էր, թե ինչպես է նա դասական երաժշտություն նվագում: Դա իրոք շատ տխուր և գեղեցիկ էր հնչում: Նա շատ լավ էր նվագում: Դեշին հոգոց հանեց: «Ես համոզված եմ, նրան դուր է գալիս ռոք երաժշտությունը», նա մտածեց:

- Վերջացրե՞լ ես տնային աշխատանքդ, - ասաց Դեշիի մայրը, դուռը բացելով, - արագացրու, ճաշը կես ժամից պատրաստ կլինի, և դու անցյալ շաբաթվանից չես մաքրել սենյակդ:

Սակայն Դեշին այնքան էլ քաղցած չէր:

Այդ գիշեր Դեշին չկարողացավ քնել, և առավոտյան ուշանում էր դպրոցից: Նա դուրս վազեց տնից, առանց կոշիկները կոճկելու և նայեց դեպի կանգառը: Օհ ո՜չ: Ավտոբուսն արդեն հեռանում էր: Նա կռացավ կոշիկները կոճկելու: Շտապելու իմաստ չկար, միևնույն է նա խնդիրների մեջ էր լինելու: Նա ուղղվեց և հանկարծ տեսավ աղջկան: Նա նստած էր իր հոր մեքենայի մեջ, որի պատուհանը բաց էր: Դեշին վայր գցեց իր ուսապարկը և աղջիկը պտտվեց ու նայեց նրան: Նա չէր կարողանում շարժվել: Աղջկա աչքերը կանաչ էին: Նա անցյալում երբեք չէր տեսել կանաչ աչքերով մեկին: Նա ժպտաց աղջկան, սակայն վերջինս ուղղակի նայում էր նրան, ասես նա գոյություն չուներ: Դեշին զգում էր, թե ինչպես է իր դեմքը կարմրում: Նա վերցրեց իր ուսապարկը և փողոցով ներքև վազեց:

Այդ օրը դպրոցում լավ չանցավ: Նա ձախողեց հերթական մաթեմատիկայի թեստը, և անգլերենի ուսուցիչը բարկացավ նրա վրա դասարանում երազելու համար: Ընդմիջման ժամին նա չէր կարողանում ուտել: Ճաշարանի ուտելիքը զզվելի էր: Ինչպե՞ս կարող են նրանք ուտել դա: Իսկ ամենավատն այն էր, որ դպրոցից հետո նա ստիպված էր մնալ հավելյալ անգլերենի դասերի, ինչի պատճառով կրկին ուշացավ ավտոբուսից: Նա որոշեց քայլելով գնալ տուն, նրան անհրաժեշտ էր մտածել: Նա իր փողոցի կողքի այգով էր քայլում, մտածելով իր Շանհայի դպրոցի և ընկերների մասին: Նա մտածում էր իր հոր մասին նույնպես, ինչը ստիպեց նրան ավելի վատ զգալ: Նրա հայրը մահացել էր երեք տարի առաջ: Նա ինժեներ էր, և աշխատանքի վայրում դժբախտ պատահար էր եղել: Նա ցանկանում էր, որ իրենք ստիպված չլինեին Բոստոնու ապրել, բայց իր մայրը ստիպված էր գնալ այնտեղ, ուր ուղարկում էր իր կազմակերպությունը: Հետո Դեշին տեսավ նրան... Աղջիկն ուղղակի նստած էր նստարանին իր շան հետ: Դեշին մի պահ քարացավ: «Օհ ո՛չ, նա տեսել է ինձ», մտածեց նա: «Լա՛վ, համարձակ եղիր», ասաց նա իրեն: Նա ժպտաց և ձեռքով արեց աղջկան, սակայն վերջինս կրկին անտեսեց նրան: «Հիմա՛ր» ասաց նա իրեն: «Ինչո՞ւ ես ձեռքով արեցի: Հիմա նա իրոք ատում է ինձ»: Ավելի ուշ երեկոյան Դեշին կիթառով «Blue Scales» երգն էր նվագում կիթառով՝ ականջակալներն ականջներին: Նրա Շանհայի ընկերները կարծում էին, որ նա իրոք լավ է նվագում: Դա նրա միտքն էր՝ խումբ ստեղծել իր ընկեր Լենգի հետ, նրանք նույնիսկ համերգ էին տվել դպրոցում: Բայց հիմա, նա չէր ուզում, որ ինչ-որ մեկը լսի իր նվագելը, առավել ևս՝ աղջիկը: Նա մտածում էր դասական կիթառ գնելու մասին, որբ իր մայրը սենյակ մտավ: Նրա ձեռքում նամակ կար:

- Փոստատարը սա սխալ բնակարան է բերել, - ասաց նա, - սա դիմացի շենքի համար է: Կարո՞ղ ես դու տանել սա, քանի դեռ ես ճաշն եմ պատրաստում: Եվ վերջին անգամ, խնդրում եմ, կմաքրե՞ս սենյակդ:

- Լավ, մամ, - ասաց նա:

Դեշին վայր դրեց կիթառը: Հիմա ամեն ինչի հետ միասին, նա նաև մեղավոր էր զգում: Մայրը իրոք հոգնած էր երևում: Նա ամբողջ օրն աշխատել էր, իսկ հետո ստիպված էր պատրաստել նրա համար: Գուցե նա պետք է ավելի շատ օգներ:

Դեշին խղճուկ էր զգում, երբ իջում էր աստիճաններով: Այքան դժվար էր իր և մոր համար՝ հոր մահանալուց հետո: Մոր աշխատանքը խլում էր նրա ողջ ժամանակը: Դպրոցը շատ դժվար էր Դեշիի համար, և նրանցից ոչ մեկը  ընկերներ ձեռք չէր բերել Բոստոնում: Նա նոր էր հասել դիմացի շենք, որբ դուռը բացվեց: «Օհ ո՛չ, սա կրկին նա է», մտածեց Դեշին: Արդեն ուշ էր հետ պտտվելու համար: Աղջիկը պատրաստվում էր իջնել աստիճաններով, երբ գցեց ինչ-որ բան: Այն ձայն հանեց, երբ թռավ և կանգ առավ Դեշիի ոտքերի մոտ: Առանց մտածելու նա բարձրացրեց այն:

- Ո՞վ է այստեղ:

Դեշին շփոթված էր:

- Ըը, ես ապրում եմ դիմացի շենքում, դու լա՞վ ես:

- Օհ, դու այն տղա՞ն ես, ով կիթառ է նվագում, - ասաց նա, - բարև, ես Հելենն եմ: Ես շատ եմ սիրում քո երաժշտությունը, ներողություն եմ խնդրում իմ հոր բողոքելու համար. Նա ինձ համար չափից շատ է անհանգստանում:

Դեշին նայեց, թե ինչ էր աղջկա ձեռքում: Դա սպիտակ ձեռնափայտ էր: Աղջիկը կույր էր:

Աղբյուրը՝ Love is blind

Երազներ (թարգմանություն)

Երազներ

(թարգմանություն)

Երբեմն մտածե՞լ եք ինչու ենք մենք երազներ տեսնում: Ինչպե՞ս կարող ենք բացատրել մեր երազների իմաստը: Կարո՞ղ եք հիշել այն պահը, երբ արթնացաք աներևակայելի, սարսափելի կամ տարօրինակ երազից: Երևի դուք վախեցած էիք և ցանկանում էիք շուտ միացնել լույսը, կամ երազն այնքան լավն էր, որ ցանկանում էիք ավելի երկար մնալ դրա մեջ: Հավանաբար, դուք մոռացել էք երազի մեծ մասը դեռ նախաճաշից առաջ: Բայց արդյո՞ք երազները միայն երազներ են, թե՞ փորձում են մեզ ինչ-որ բան հասկացնել:

Երազները գուշակո՞ւմ են ապագան:

Հարյուրավոր տարիներ մարդիկ կարծում էին, որ աստվածները կամ հոգիները կապ են հաստատում մեզ հետ մեր երազների միջոցով: Նույնիսկ այսօր, շատ մարդիկ կարող են հիշել, թե ինչպես են երազում տեսել ինչ-որ միջոցառում, վայր կամ մարդու, և ավելի ուշ՝ երազն իրականություն է դարձել: Բայց դա, հավանաբար, զուգադիպություն է, երբ երազում կատարվող գործողությանը հաջորդում է դրան շատ նման մի գործողություն իրական կյանքում, հատկապես, երբ դա այնպիսի բան է, որ հաճախ է պատահում առօրյա կյանքում: Մարդկանց մեծ մասը 10 տարեկանից հետո ամեն գիշեր 4-6 երազ է տեսնում, այսինքն՝ 2000 երազ՝ մեկ տարվա ընթացքում: Այնպես որ, որբ նրանք հասնում են 80 տարեկան հասակի, հավանաբար 140000 երազ են տեսել: Նույնիսկ, եթե մենք մոռանանք մեր տեսած երազների 95-99 տոկոսը, մենք միևնույն է կհիշենք դրանցից մի քանի հազարը:

Արդյո՞ք երազներն ուղղակի վերամշակված մտքեր են:

18-19րդ դարերում երազների մասին 2 գաղափար հայտնի դարձավ: Մեկն այն մասին էր, որ այն, ինչ տեսնում ենք մեր երազներում, մեր ինքնագիտակցությունը թաքցնում է մեզնից: Իսկ հակառակ միտքն ասում էր, որ, երբ մենք քնած ենք, մեր ուղեղը համակարգում է օրվա հիշողություններն ու իրադարձությունները: Երազներն ուղղակի պատահական մտքերի հավաքածու են, բայց, երբ մենք արթնանում ենք, փորձում ենք դրանք պատմություն դարձնել:

Երազները ուղերձնե՞ր են մեր ուղեղի կողմից:

Բայց գուցե երազների մասին ճշմարտությունը այս 2 գաղափարների միաձուլումն է: Երազները կարող են ստեղծված լինել օրվա մտածմունքներից, սակայն դրանք երազներում են հայտնվում հատկանշական նշանակությամբ: Երբ մենք արթուն ենք, հիմնականում բառերով ենք մտածում, ասես խոսում ենք ինքներս մեր հետ: Բայց, երբ մենք քնած ենք, մեր ուղեղի այն հատվածը, որը կառավարում է  լեզուն, ավելի քիչ ակտիվ է դառնում, երբ զգացմունքները կառավարող հատվածը ավելի ակտիվանում է: Երևի մենք մեր մտքերը զգում ենք, որպես զգացմունքներ և նշաններ՝ ուղիղ իմաստով բառերի փոխարեն:

Այսպիսով եթե դուք կարողանում եք հասկանալ ձեր երազների նշանները, դուք պատուհան ունեք դեպի ձեր ենթագիտակցությունը: Հասարակ երազները, ինչպես թռչել կարողանալը, ընկնելը կամ հասարակական վայրում մերկ լինելը, հավանաբար շատ մարդկանց համար նման նշանակություն ունեն: Բայց դրանց ճշգրիտ նշանակությունը հասկանալու համար, պետք է կապել դրանք առօրյա կյանքի գործողությունների և զգացմունքների հետ:

Ինչպե՞ս կարող եք հասկանալ հաղորդագրությունները:

Օգտակար տարբերակ է երազների օրագիր պահելը: Արթնանալուց միանգամից հետո, գրեք այն ինչ հիշում եք ձեր երազից:Հեռախոսի կամ համակարգիչի փոխարեն օգտվեք թղթից և գրիչից, քանի որ լույսը կարող է ձեզ ավելի արթնացնել, ինչի պատճառով երազն ավելի արագ կմոռանաք: Ամեն ինչ արագ արեք, չէ՞ որ հիշողությունները հաշված վայրկյաններ հետո կանհետանան: Երբեմն դուք կգրեք առանց նույնիսկ աչքերը բավական բացելու, և արդյունքը անընթեռնելի կլինի, կամ իմաստ չի ունենա:

Հիմա դուք կարող եք կապել ձեր երազները առօրյա կյանքի գործողությունների և զգացմունքների հետ: Մտածեք այն մարդկանց և տեղերի մասին, որոնք երազում եք տեսել, քանի որ դրանք նույնպես կարող են նշանակություն ունենալ: Ի՞նչ էիք զգում երազում: Այն երազը, արտեղ մերկ էիք հասարակական վայրում, կարող է նշանակել, որ դուք անհանգստանում եք ինչ-որ բանի համար, որ պետք է անել, կամ դուք ինքնավստահ չեք որոշ իրավիճակներում, կամ որոշ մարդկանց հետ:

Կարո՞ղ եք դուք կառավարել ձեր երազները:

Որոշ մարդիկ կարծում են, որ երազները գրելը կարող է բացել միտքը դեպի գիտակցված երազատեսություն: Գիտակցված երազներում դուք գիտեք, որ երազ եք տեսնում և կարող եք փոխել երազի սյուժեն: Երազների նշանակությունը պարզելու փոխարեն դուք կստեղծեք դրանք: Դա շատ զվարճալի կարող է լինել, սակայն դուք երեվի կուզեք շարունակել երազներ տեսնել, որոնք ձեր ինքնագիտակցությանը թույլ են տալիս ձեզ ուղերձներ ուղարկել:

Աղբյուրը՝ Dreams

Ուսումնական Սեպտեմբեր (2018-2019)

Առակագրություն

Առակը բարոյախոսական բնույթի գրական ստեղծագործություն է, որտեղ այլաբանության միջոցով ներկայացվում, ծաղրվում և քննադատության են ենթարկվում մարդկանց արատները:

Առակի վերջում սովորաբար հեղինակը դրսևորում է իր հստակ վերաբերմունքը նկարագրածի հանդեպ, որն էլ առակի բարոյախոսությունն է։ Առակի հերոսները կենդանական և բուսական աշխարհի ներկայացուցիչներ են, իրեր, լուսատուներ և այլն։ Անտիկ շրջանում և միջնադարում առակները արձակ ժանրի ստեղծագործություններ էին, սակայն հետագայում դրանք սկսեցին հիմնականում գրվել չափածո։

Առակագրությունը մեծ դժվարությամբ մուտք գարծեց հայ գրավոր գրականություն։ Իսկ 12-13-րդ դարերում արդեն հանդես եկան հայ նշանավոր առակագիրներ Մխիթար Գոշը և Վարդան Այգեկցին։

Մխիթար Գոշ

Մխիթար Գոշն առակների մեջ տեսնում է բնականաբար 2 մաս՝ բուն պատմվածքը և խրատական եզրակացությունը։ Պատմվածքը, որ նա շեշտում է առակ, գաղափար, օրինակ, եղանակ և այլ բառերով, ըստ Գոշի լինում է 3 տեսակ՝ բարոյական, առասպելական և ստեղծական։ Բարոյական առակները առնված են կենդանիների բարքից, բնավորությունից կամ բույսերի հատկություններից և շատ քիչ ունեն կամ բնավ չունեն գործողություն։ Առասպելական առակների մեջ պատմվածքը վերաբերում է կենդանիներին, երբեմն և բույսերին՝իբրև գործող անձերի, իսկ ստեղծական առակներն առնված են մարդկանց կյանքից, գործող անձերը մարդիկ են։ Խրատական եզրակացությունը, որ հեղինակը կոչում է խրատ, նշանակ, ճշմարտություն և այլ բառերով, 2 տեսակ է։ «Ճշմարտությունը առակների հեղինակի համար երկու բովանդակություն կարող է ունենալ, երկու էություն՝ աշխարհական և եկեղեցական, ըստ որում նրա նպատակն է «կերպարանել»՝ պատկերացում տալ, բացահայտել, ցուցադրել, արտացոլել այդ երկու ճշմարտություններն այլաբանորեն։ Դատաստանագրքում հեղինակը ձգտել է նույն նպատակին հասնել՝ ճշմարտությունը պարզել օրենսդրական միջոցներով՝ կազմելով դրա համար 2 տիպի օրենքներ»։ Եվ քանի որ առակագրի համար էականը «ճշմարտությունն» է, ուստի առակի առասպելն այնպես է հորինվում, որ հարմարվի բարոյակրթական մասին կամ գործողությունն այնպես կարճ է պատմվում, որ երբեմն նույնիսկ խրատական մասն ավելիմեծ տեղ է բռնում, քան պատմվածքը։ Այսինքն՝ նպատակը ուսուցողական է։

Վարդան Այգեկցի

Նույնքան ուշագրավ են Վ. Այգեկցու առակները։ Հայտնի է, որ նրա առակների գիտական հետազոտումը կատարել է հայագետ Նիկողայոս Մառն իր «Ժողովածոյք առակաց Վարդանաց» ուսումնասիրության մեջ։ Նա գիտականորեն ապացուցում է, որ արաբերեն «Աղվեսագիրքը» թարգմանված է հայերեն համանուն ժողովածուից։ Կարևորը և գլխավորն այն է, որ 12-13-րդ դարերում և հետո ամեն տեղ առհասարակ սիրում էին առակներ ու զրույցներ։ Ուստի առակների ժողովածուները դառնում էին հաճելի ընթերցանության գրքեր նաև աշխարհականների համար և զարգանում զանազան տիպերով և զանազան ծավալով։ Փաստորեն առակը՝ որպես գրական տեսակ, ստեղծվեց, քանի որ մարդ արարածը սիրում է սովորել օրինակով. ընդօրինակելը նրա համար ավելի հեշտ է, քան վերացական խրատը։ Այն դաստիարակչական նպատակ ունեցող գրական տեսակ է և օգնում է մարդուն իրական կյանքում ավելի հեշտ ապրելու. ահա այս առումով էլ առակները հին ժամանակներից մինչև այսօր սիրված են ու շարունակվում են մնալ որպես գրական տեսակ։

«Սասնա ծռեր»

Ի՞նչ է էպոսը:

Էպոսը ժողովրդական հերոսական կամ ավանդական վեպ է, վիպական բանահյուսության ծավալուն և բարդ տեսակ, որը բաղադրվում է վիպական ու պատմահերոսական երկերից, ավանդություններից, զրույցներից:

Ովքե՞ր են առաջին անգամ հիշատակել Սասնա ծռեր վիպերգի մասին:

Էպոսի հերոսներից Սանասարի և Բաղդասարի մասին հնագույն գրավոր ավանդությունը պահպանվել է Աստվածաշնչում, հետագայում Մովսես Խորենացու և Թովմա Արծրունու  երկերում։ Իսկ Դավթի և Խանդութի մասին զրույցների, Սասունում եղած իրեղեն ապացույցների հիշատակություններ կան 16-րդ դարի պորտուգալացի ճանապարհորդների ուղեգրական նոթերում։ Ուշ հայկական աղբյուրների թռուցիկ հիշատակությունները վերաբերում են 19-րդ դարում հանդիպող վեպի հերոսների անուններով տեղավայրերին

Ովքե՞ր են էպոսի առաջին գրի առնողները, ինչպե՞ս են կոչվում նրանց գրի առած էպոսները:

Առաջին անգամ գրի են առել Գարեգին Սրվանձտյանը և Մանուկ Աբեղյանը:

Ժամանակաշրջանը:

8-10րդ դարեր:

Մի քանի բառ էպոսի մասին:

Էպոսում պատկերվում է 8-10րդ դարերում հայ ժողովրդի ազատագրական պայքարը արաբական տիրապետության դեմ: Բաղկացած է 4 ճյուղից՝ «Սանասար և Բաղդասար», «Մեծ Մհեր», «Սասունցի Դավիթ», «Փոքր Մհեր»: Հերոսներն իրար հետ կապված են արյունակցական կապով՝ պապ, որդի, թոռներ:

Ինչպե՞ս են սկսվում էպոսի ճյուղերը:

Էպոսի բոլոր ճյուղերը սկսվում են նախերգական հատվածներով, որտեղ օղորմի է տրվում ճյուղի գլխավոր հերոսներին:

Էպոսի կին հերոսները:

Էպոսի կին հերոսներն էին Ծովինարը՝ Սանասարի և Բաղդասարի մայրը, Դեղձուն-Ծամը՝ Սանասարի կինը, Արմաղանը՝ Մհերի կինը, Խանդութը՝ Դավթի կինը և Գոհարը՝ Փոքր Մհերի կինը:

Հայ գրողներից ովքե՞ր են մշակել էպոսը:

Հայ գրողներից էպոսը մշակել են Հովհաննես Թումանյանը, Ավետիք Իսահակյանը, Եղիշե Չարենցը, Նաիրի Զարյանը: 1939 թվականին նշվեց մեր էպոսի ստեղծման 1000 ամյակը, և շուրջ 60 պատումների հիման վրա կազմվեց համահավաք բնագիրը: 1964 թվականին աշխարհի էպոսների միջազգային մրցույթում մեր էպոսը գրավեց առաջին տեղը:

Իլիաս Վենեզիս

Ճայերը (վերլուծություն)

Պատմության գլխավոր հերոսը ծերունին է: Նրա որդիները հեռացել էին և նա ապրում էր միայնակ՝ մի փոքրիկ կղզում: Խնամում էր իր ճայերին և նրանցից առնում իր որդիների կարոտը: Կարծում եմ նրա ապրելակերպը շատ սխալ էր: Ծերունին ամեն օր սպասում էր իր ճայերին, կամ որդիների վերադարձին, և չէր նկատում, թե ինչպես է գնալով ավելի ու ավելի ծերանում: Կյանքը կարճ է, չի կարելի այն վատնել անվերջ սպասումների վրա և ինքդ քեզ հուսադրել, որ մի օր ամեն ինչ կփոխվի: Երազելը վատ բան չէ, սակայն ձեռքերը ծալած նստելով և սպասելով այն այդպես էլ երազանք կմնա: Պետք է քայլեր ձեռնարկել երազանքներին և նպատակներին հասնելու համար: Այլապես մի օր կարող ես արթնանալ և հասկանալ, որ ապրածդ տարիների ընթացքում անիմաստ ժամանակ ես վատնել և արդեն ոչինչ փոխել չես կարող:

Հայոց լեզվի զարգացման փուլերը

Հայ ժողովուրդը կազմավորվել է մ. թ. ա. III դարում:

Հայոց լեզվի նախագույն շրջանն ունի 3000 տարվա պատմություն, իսկ գրային շրջանը սկսվում է V դարից՝ Մեսրոպյան տառերի գյուտից (405 թ):

Հայերենի գրային շրջանն անցել է զարգացման 3 փուլ՝

1. Հին հայերեն կամ գրաբար (V-XI դարեր)

2. Միջին կամ կիլիկյան հայերեն (XII-XVI դարեր)

3. Աշխարհաբար (XII-XXI դարեր)

Աշխարհաբար գրական լեզուն ունի 2 տարբերակ՝ արևելահայերեն և արևմտահայերեն: Արևելահայերենը ձևավորվել է արարատյան բարբառի հիման վրա, ՀՀ պետական լեզուն է և Սփյուռքի հայության գրական լեզուն: Արևմտահայերենը ձևավորվել է Պոլսի բարբառի հիման վրա:

Մեծ եղեռնից հետո Սփյուռքում ստեղծված գրականությունը կոչվեց սփյուռքահայ գրականություն: V դարից գրաբարով են գրել ոսկեդարի պատմիչներ Ագաթանգեղոսը, Բուզանդը, Եղիշեն, Փարպեցին և Նարեկացին:

XII դարից միջին հայերենով են գրվել Ֆրիկի, Քուչակի, Մխիթար Գոշի, Այգեկցու գործերը:

XVII դարից աշխարհաբարով գրվել են Աբովյանի, Րաֆֆու, Մուրացանի, Շիրվանզադեի, Թումանյանի, Տերյանի, Իսահակյանի, Չարենցի, Բակունցի, Մահարիի գործերը:

Արևմտահայերենով գրել են Դուրյանը, Մեծարենցը, Վարուժանը, Սիամանթոն, Պարոնյանը, Զոհրապը:

Սփյուռքահայ գրականություն՝ Շահնոր, Համաստեղ, Մուշեղ իշխան, Վահան Թեքեյան, Հակոբ Օշական, Վահե Հայկ, Կոստան Զարյան:

Կան Սփյուռքում ապրող օտարագիր հայ գրողներ, ինչպիսիք են՝ Վիլյամ Սարոյանը, Մայքլ Արլեն կրտսերը, Լևոն-Զավեն Սյուրմելյանը (անգլիագիր), Անրի Թրուայանը, Վահե Քուչան (ֆրանսիագիր), Ալիսիա Կիրակոսյանը (իսպանագիր):

Հայոց լեզուն ծագել է հնդեվրոպական լեզվաընտանիքից: Հայերենին ցեղակից են հունարենը, անգլերենը, իտալերենը, իսպաներենը, իռլանդերենը, ֆրանսերենը, դանիերենը, նորվեգերենը, շվեդերենը, բուլղարերենը, չեխերենը, լատիշերենը, լիտվերենը, բելառուսերենը, ուկրաիներենը, խորվաթերենը, հնդկերենը, պարսկերենը, քրդերենը, օսեպերենը:

Նախագծային ուսուցման շաբաթ

Քննարկում- Ուսումնական գործընթաց. օրինաչափություններ և հակասություններ  սեպտեմբերի 3, 1-2 դասաժամ

·        բուհ առանց մասնավոր պարապմունքների

·        կրթահամալիրը տալի՞ս է այդպիսի հնարավորություն

Մեր կրթահամալիրը շատ է տարբերվում Հայաստանի մյուս դպրոցներից: Ոմանք համաձայն չեն, քանի որ կարծում են, որ դպրոցում ազատությունը պետք է ավելի սահմանափակված լինի: Ամենամեծ տարբերությունները կարելի է գտնել կրթական համակարգում: Կրթահամալիրում մենք ունենք մտածելու, սեփական կարծիքն արտահայտելու հնարավորություն: Ունենք ընտրության իրավունք, ինչը շատ կարևոր է: Շատ հետաքրքիր է նախագծերով ուսուցումը, երբ գոյություն ունեցող նախագծերից բացի մենք կարող ենք ստեղծել նորերը՝ մեզ հետաքրքրող թեմայով: Մեծ օգուտ են տալիս նաև տարբեր ճամփորդությունները, ճամբարները և հանդիպումները հետաքրքիր մարդկանց հետ:

Ոմանք դեմ են այսպիսի համակարգին՝ կարծելով, որ սովորողներն այսպես ավելի են ծուլանում, սակայն իրականում կրթահամալիրում սովորելը ավելի մեծ ջանքեր է պահանջում, քան հասարակ դպրոցում: Եթե սովորողը ցուցաբերի մեծ պատասխանատվություն, աշխատաասիրություն և ուշադրություն, կարող է հեշտությանբ ընդունվել ցանկացած բուհ՝ առանց մասնավոր պարապմունքների:

Կենդանիները քաղաքներում (թարգմանություն)

Կենդանիները քաղաքներում

(թարգմանություն)

Վերջերս թերթերում և հեռուստատեսությունում շատ նյութեր են հայտնվել մեծ կենդանիների գյուղեր և քաղաքներ ներխուժելու մասին: Վանկուվերի այգիներում արջեր են եղել, Մումբայիի փողոցներում՝ հովազներ, և վայրի խոզեր՝ Բերլինում: Ի՞նչ կլինի, թեթ մեծ կենդանիները մտնեն մեր քաղաք: Դա լա՞վ է, թե՞ վտանգավոր մեր և կենդանիների համար:

Վայրի կենդանիները սովորաբար քաղաքներ են մտնում ուտելիք փնտրելու համար: Հարավային Աֆրիկայում՝ Քեյփթաունում երբեմն կապիկներ են մտնում տարբեր համայնքներ: Նրանք այգիներից մրգեր են ուտում, ինչպես նաև ներխուժում են մարդկանց խոհանոցներ և ուտելիք գողանում դարակներից և սառնարաններից: Այդ կապիկները ուժեղ կենդանիներ են և երբեմն վախեցնում են երեխաներին և կռվում ընդանի կենդանիների հետ: Շատ մարդիկ չեն սիրում նրանց, սակայն քաղաքը կարող է վտանգավոր լինել նաև կապիկների համար: Երբեմն նրանք վրաերթի են ենթարկվում, իսկ մարդկանց ուտելիքում առկա շաքարը մեծ վնաս կարող է պատճառել նրանց ատամներին: Քեյփթաունի քաղաքապետարանն ունի հատուկ կապիկների պաշտպանության թիմ: Նրանց պարտականությունն է քաղաքում գտնել կապիկներին և վերադարձնել նրանց տուն: Դա քաղաքը մարդկանց համար ավելի անվտանգ է դարձնում, և ավելի օգտակար՝ կապիկների համար: Խնդիրն այն է, որ կապիկների մեծ մասը հետ է գալիս քաղաք՝ կրկին ուտելիք փնտրելու:

Բերլինում երբեմն վայրի խոզերի խմբեր են գալիս՝ ուտելիք փնտրելու: Խոզերը հարյուրավոր տարիներ շարունակ քաղաք են մտել, սակայն հիմա ձմեռներն ավելի տաք են, և խոզերն ավելի շատ են, քան անցյալում: Նրանք ուտում են քաղաքի այգիների ծաղիկներն ու տնկիները: Նաև քայլում են փողոցներով և ավտովթարների պատճառ դառնում: Ոմանք սիրում են նրանց և ուտելիք տալիս, սակայն քաղաքապետարանն անհանգստանում է ավտովթարների համար: Նրանք կոչ են արել մարդկանց դադարել խոզերին կերակրելը և ցանկապատներ կառուցել վերջիններիս մուտքը քաղաք արգելափակելու համար:

Մոսկվայում մոտ 35000 վայրի շուն կա: Նրանք ապրում են այգիներում, դատարկ տներում, ղանութներում և կանգառներում: Շներից որոշները նախկինում ընտանի կենդանիներ են եղել, որոնց լքել են իրենց տերերը: Մնացածները ծնվել են փողոցներում և միշտ այնտեղ են ապրել: Որոշ շներ միայնակ են ապրում, իսկ մնացածը՝ խմբերով: 2010 թվականին գիտնականները ուսումնասիրել են այդ շներին և մի քանի հետաքրքիր փաստեր են պարզել.

·        Շները գիտեն, որ ավելի ապահով է փողոցներն անցնել մարդկանց հետ, իսկ որոշները հասկանում են լուսացույցերի գույները:

·        Շները սովորել են, որ մարդիկ ավելի հաճախ ուտելիք են տալիս փոքրիկ շնիկներին, քան մեծերին: Ամենագեղեցիկ շնիկները մարդկանց այգիներում են սպասում: Երբ նրանք բավական ուտելիք են հավաքում բաժանում են այն բոլորի միջև:

·        Որոշ շներ սկսել են Մոսկվայի մետրոյով ճանապարհորդել:

Ի՞նչ են Մոսկվայի բնակիչները մտածում այդ շների մասին: Մարդկանց մեծ մասը սիրում է նրանց և ուտելիք ու ջուր տալիս: Մոսկվայում ձմեռները շատ ցուրտ են լինում՝ մեծ ձնածածկով, իսկ ջերմաստիճանը հասնում է -10 ºC: Այդ պայմաններում գոյատևելը շների համար շատ դժվար կարող է լինել, սակայն որոշ բնակիչներ փոքրիկ տնակներ են պատրաստել նրանց համար:

Մկները, սկյուռները և թռչունները հաճախ քաղաքներում են ապրում: Որոշ ավելի մեծ կենդանիներ, ինչպիսիք են շները Մոսկվայում, նույնպես կարող են գոյատևել՝ մարդկանց փոքրիկ օգնության շնորհիվ: Շատ մեծ կենդանիների համար քաղաքները վտանգավոր են, և նրանց մեր օգնությունն է անհրաժեշտ՝ տուն վերադառնալու համար:

Աղբյուրը՝ Animals in the city

Educational trip to Syunik’

Educational trip to Syunik’

21th of September is the Independence Day of Armenia. It has become a    tradition in our school to celebrate it in the highlands, climbing up the mountains. So, I’m going to write about our trip in details.

This year we chose the mountain Ishkhanac. The big part of our group didn’t climb it, but some students with our history teacher Mr Vardan did. It was really hard, cause the height of the mountain is 3200m. We were back in an hour and were waiting for others to return. Some students got lost somewhere, and others were looking for them. So, after 4 hours, when it started to rain, we found everyone and continued our trip. We went to the store in Goris, bought some food, and went to Mr Vardan’s house in the village Kornidzor. We had supper, played some games and went to sleep.

On the next day, after breakfast, we decided to walk in  Goris. Mr Vardan told us many things about the city, and other villages over there. We went to Old Goris, admired the caves and mountains there. We also were in  New Goris and the house-museum of Aksel Bakunts. After all these, we went to the village Khndzoresk. We saw the famous bridge, went to the church and the grave of Mkhitar Sparapet. Then it started to rain so we had to go back home. So, our day ended with supper and some games.

Ճայերը (վերլուծություն)

Իլիաս Վենեզիս

Ճայերը (վերլուծություն)

Պատմության գլխավոր հերոսը ծերունին է: Նրա որդիները հեռացել էին և նա ապրում էր միայնակ՝ մի փոքրիկ կղզում: Խնամում էր իր ճայերին և նրանցից առնում իր որդիների կարոտը: Կարծում եմ նրա ապրելակերպը շատ սխալ էր: Ծերունին ամեն օր սպասում էր իր ճայերին, կամ որդիների վերադարձին, և չէր նկատում, թե ինչպես է գնալով ավելի ու ավելի ծերանում: Կյանքը կարճ է, չի կարելի այն վատնել անվերջ սպասումների վրա և ինքդ քեզ հուսադրել, որ մի օր ամեն ինչ կփոխվի: Երազելը վատ բան չէ, սակայն ձեռքերը ծալած նստելով և սպասելով այն այդպես էլ երազանք կմնա: Պետք է քայլեր ձեռնարկել երազանքներին և նպատակներին հասնելու համար: Այլապես մի օր կարող ես արթնանալ և հասկանալ, որ ապրածդ տարիների ընթացքում անիմաստ ժամանակ ես վատնել և արդեն ոչինչ փոխել չես կարող:

Preparations for an educational trip (Syunik')

Preparations for an educational trip
(Syunik')

For me, an educational trip is the most interesting and useful way to learn something. We learn many things about our country, go to historical places, and much more. We also spend a great time, make new friends and get really close to each other.

This time we have decided to go to Goris, Khndzoresk, Tatev monastery, and many more interesting places. Also, we’re going to climb a mountain and watch a waterfall. Our schedule is really full.

First, we need to prepare for our trip, like we do before all our trips. For example, search some facts about one of the places we’re going to. I have decided to find some information about the village Khndzoresk, which is located in the province of Syunik, near the city of Goris. New Khndzoresk was built in the 1950s. Old Khndzoresk was the largest village of Eastern Armenia. At the end of the 19th century, it had a population of 4200 people, while at the beginning of the 20th century it made up 8300. In 1913 the village had 27 shops, 3 dye-houses, leather workshops, and 7 schools. I found out that the root of the naming of the village isn’t the word “khndzor”, which means apple. Actually, the village was built in a deep gorge, and was initially named “Khor Dzor” or “Khordzoresk” meaning “deep gorge.” Later modifications caused the village to be named “Khndzoresk”, but it still retained its meaning. It is also called the town of caves.

This is just general information about Khndzoresk. It has a historical significance, a long bridge which has a big history too, and also some legends, but I won’t talk about them now.

So, you should just wait for more stories and pictures, cause I’m sure that this trip will be very interesting.

Մաթեմատիկան և արվեստը

Դասացուցակ

Անհատական դասացուցակ

Երկուշաբթի

          1. Անգլերեն
          2. Պատմություն
          3. Ֆիզկուլտուրա (բասկետբոլ)
          4. Ֆիզկուլտուրա (բասկետբոլ)
          5. Քերականություն

          6. Քերականություն

Երեքշաբթի

          1. Մաթեմատիկա
          2. Պատմություն
          3. Էկոլոգիա
          4. Անգլերեն
          5. Անգլերեն

Չորեքշաբթի

          1. Իրավագիտություն
          2. Հայոց լեզու
          3. Քաղաքագիտություն
          4. Երգ
          5. Իսպաներեն

          6. Իսպաներեն

          7. Իսպաներեն

Հինգշաբթի

          1. Անգլերեն
          2. Հայոց լեզու
          3. Էկոլոգիա
          4. Գրականություն
          5. Անգլերեն

Ուրբաթ

          1. Գրականություն
          2. Անգլերեն
          3. Ֆիզկուլտուրա (բասկետբոլ)
          4. Պար
          5. Մաթեմատիկա

          6. Քերականություն

          7. Քերականություն

Լյուդովիկոս IV

Լյուդովիկոս IV

Լյուդովիկոս XIV-ը Ֆրանսիայի և Նավառայի թագավորն է եղել 1643 թ. մայիսի 14-ից, հայտնի է նաև որպես «Արև-Արքա», պատկանում է Բուրբոնների հարստությանը։ Վերապրելով Ֆրոնդան՝ կառավարման տարիներին իր ձեռքերում է կենտրոնացրել բացարձակ իշխանությունը։ Իր իշխանության ուժեղացումը զուգակցել է առանցքային պետական պաշտոններում տաղանդավոր գործիչների հաջող նշանակումներով։ Լյուդովիկոսի կառավարման տարիները աչքի են ընկել Ֆրանսիայի միասնության, ռազմական հզորության, քաղաքական կշռի և մտավոր ու մշակութային զարգացման նշանակալից վերելքով։ Դրա հետ մեկտեղ, նրա կողմից վարվող պատերազմները և դրանց համար պահանջվող գումարների հայթայթման նպատակով բարձր հարկերը հյուծել են երկիրը, իսկ բողոքականության ազատ դավանելու իրավունք շնորհող 1598 թ.Նանտի հրովարտակի չեղյալ հայտարարումը հանգեցրեց Ֆրանսիայից հուգենոտների զանգվածային արտագաղթի։

Լյուդովիկոս IV-ի մեկ օրը

Արքային արթնացնում էին առավոտյան 8:30-ին: Բազում մարդկանց ներկայությամբ արթնացման արարողությունից հետո նա գնում էր մասնակցելու իր Խորհրդի ստորաբաժանումներից որևէ մեկի նիստին: Այդ նիստերի ընթացքում պետական ծառայողները պարտավոր էին քննարկվող հարցի մասին իրենց կարծիքն ասել, ապա արքան, հաշվի առնելով մեծամասնության տեսակետը, որոշում էր կայացնում: Սա ամենօրյա արարողակարգ էր և տևում էր մինչև առավոտյան 12:30-ը, ինչից հետո արքան եկեղեցի էր գնում ու ողջ արքայական տան հետ միասին մասնակցում պատարագին:

Դրանից հետո կարճատև այց էր կատարում պաշտոնական սիրուհուն` մարքիզուհի դը Մոնթեսպանին, ապա ճաշում ընտանիքի հետ: Ճաշին հետևում էր զբոսանքը Վերսալի արքայական այգում, հետո նորից` պետական գործեր` բանակային և նավատորմի հետ կապված խնդիրների լուծում և այլ հարցեր:

Երեկոյան արքան զբաղվում էր իր պալատականների ազատ ժամանցի կազմակերպման հարցերով: Նա իր պարտքն էր համարում մասնակցել համընդհանուր ուրախությանն ու խրախճանքին` դա մեկնաբանելով այսպես` չէ՞ որ մենք մասնավոր անձինք չենք, մենք ամբողջովին պատկանում ենք հասարակությանը:

Գիշերվան մոտ այցելում էր իր 2-րդ կինը դարձած մադամ դը Մենթենոնին, ապա կրկին բազմամարդ սրահում պատրաստվում քնելու ու ժամը 1-ին վերջապես քնում:

Լյուդովիկոս 14-րդ արքան հասցնում էր ճարտարապետների և այգեպանների հետ քննարկել իր սիրելի Վերսալի կահավորանքի հարցը, անձամբ էր ընտրում դրանք ու գրում վերսալյան զբոսանքի ուղեցույցը:

Լինելով չափազանց զգայուն` շատ էր սիրում բնություն և կարող էր ժամերով այգեգործությամբ զբաղվել, սակայն տանել չէր կարողանում թոշնած ծաղիկների տեսքը: Եվ որպեսզի միապետը չվշտանա, Վերսալի այգեգործները ողջ գիշեր պալատի հսկայական այգում ծաղիկներ էին տնկում, որպեսզի առավոտյան արքան որևէ թոշնած ծաղիկ չտեսնի:

Նախագծեր

Interesting World Around Us (2018-present)

Մաթեմատիկական նախագծեր (2017-2018)

Մեզ շրջապատող էկոլոգիական խնդիրները (2018)

Թարգմանություններ (2018-2019) 

Ճամփորդություններ (2016-2019)

Տոնացույց (2017-2018)

It's Interesting To Know (2016-2017)