ՄԻ ՀԱՃԵԼԻ ԼՈՒՍԱԲԱՑ
Գյուղի ամենահաճելի գիշերներից մեկն էր, բնությունն ասես
անկենդան լիներ: Բոլոր կենդանիները քնած էին և մի շշուկ անգամ չեր լսվում: Հանկարծ
այդ լուռ գիշերվա մշուշի մեջ մի վառ լույս նշմարվեց: Սեպ լեռների հետևից հանդարտ բարձրացան
արևի ջինջ, փայփլուն և գույզգույն ճառագայթները: Վարագույրի հետևից թափանցեցին երկնքում
ծփացող վառ ճառագայթները: Իսկ մթնոլորտը լցվեց մի հաճելի ջերմությամբ:
No comments:
Post a Comment