Հորինված հարցազրույց Իվետա Մուկուչյանի հետ

ՀՈՐԻՆՎԱԾ ՀԱՐՑԱԶՐՈւՅՑ
ԻՎԵՏԱ ՄՈՒԿՈՒՉՅԱՆԻ ՀԵՏ

Իվետա Մուկուչյանը երգչուհի է, ծնվել է 1986 թվականին: Երգում է փոփ ժանրի երգեր:

- Ինչպե՞ս եք սկսել երգչի Ձեր կարիերան:

- 2010 թվականին մասնակցել եմ «Հայ սուպերսթար 4»-ին և գրավել եմ 5-րդ հորիզոնականը, իսկ 2012 թվականին մասնակցել եմ «Գերմանիայի ձայնը» մրցույթին, սակայն 3-րդ փուլից դուրս եմ մնացել: Իսկ վերջերս՝ 2016 թվականին մասնակցեցի «Եվրոտեսիլ» համազգային մրցույթին և գրավեցի 7-րդ հորիզոնականը:

-  Կպատմե՞ք ձեր մանկության և պատանեկության մասին:

- Ծնվել եմ 1986 թվականի հոկտեմբերի 14-ին՝ Երևանում: 1992 թվականին ընտանիքիս հետ տեղափոխվել եմ Գերմանիա, իսկ 2009 թվականին, ծնողներիս խորհրդով որոշեցի տեղափոխվել Հայաստան:

-Բոլորին հետաքրքրում է այն, որ դուք «Եվրոտեսիլ»-ին բարձրացրեցիք Արցախի դրոշը: Կասե՞ք, թե որն էր պատճառը:

- Միակ բանը, որ ես ուզում եմ ասել և տարածել, դա խաղաղությունն է։ Ես ուզում եմ խաղաղություն սահմանին, և Հայաստանի միակ ուզածը, դա՝ խաղաղությունն է։ Հենց դրա համար եմ գրել «Love Wave» երգը, որպեսզի սփռեմ «սիրո ալիքը»։ Իմ միակ ցանկությունը այն է, որ ամեն տեղ թագավորի, գերիշխի խաղաղությունը։ Ես բարձրացրել էի դրոշը, քանի որ ցանկանում էի, որ մարդիկ կենտրոնանային այս խնդրին։ Այս աշխարհին ես ուզում եմ միայն խաղաղություն։

Եթե ես ջուր լինեի

ԵԹԵ ԵՍ ՋՈՒՐ ԼԻՆԵԻ

Եթե ես ջուր լինեի, ես կապրեի ազատ կյանքով: Վար կթափվեի բարձր ջրվեժներից, կամ կխառնվեի առվակների, գետերի ջրերին և հոսելով կհասնեի օվկիանոսներին: Չէի մոռանա նաև բնության մասին, կջրեի իմ ճանապարհին հանդիպող ծառերը, ծաղիկները, …

Այս երկար ճանապարհորդության ընթացքում ես չէի թողնի, որ մարդիկ ինձ կեղտոտեն, ես ինձ հետ կտանեի ամբողջ նրանց չարությունը, նախանձը և մյուս վատ հատկությունները:

Այսպիսով ջրի կյանքը դժվար է պատկերացնել, սակայն հետաքրքիր կլիներ որոշ ժամանակ ապրել նրա կյանքով, և զգալ այն ամենը, ինչ զգում է ջուրը:

Կայծակ: Շանթարգել

Ճիշտ անձը (թարգմանություն անգլերենից)

The Right Person

Once there was a wise King. He had two sons. He appointed eminent scholars to teach them all arts. After a few years of teachings, the King fell ill badly. So, he wanted to select his next King for his Kingdom. He wanted to test his sons’ abilities.

He called both of them and gave a room to each of them. He said, “You must fill this room completely with anything you wish. It can be anything! But there should be no space left behind and you should not seek the advice from anyone!"

The next day the king visited the elder’s son room. The room was completely filled with hay. The king sighed on the foolishness of the elder son.

Then he went to the younger son’s room. But it was kept closed. The King knocked at the door of the room. The second son asked his father to get in and closed the door again. There were darkness everywhere and The King shouted at his second son angrily.

But the second son lighted a candle and said, "I have filled this room with light!"

Now the King felt very happy and hugged his son proudly. He understood that the younger son would be the right person to rule The Kingdom after The King.

ՃԻՇՏ ԱՆՁԸ

(թարգմանություն)

Մի իմաստուն թագավոր կար: Նա ուներ երկու որդի: Նա հանձնարարել էր հայտնի գիտնականների սովորեցնել տղաներին բոլոր արվեստները: Ուսումնառությունից մի քանի տարի անց թագավորը սաստիկ հիվանդացավ: Որոշեց ընտրել իր թագավորության հաջորդ արքային: Որդիների ունակությունները ստուգելու համար նա երկուսին էլ կանչեց իր մոտ և նրանցից յուրաքանչյուրին տվեց մի սենյակ ու ասաց.

- Դուք պետք է ամբողջությամբ լցնեք այս սենյակն ինչով, որ ցանկանաք: Դա կարող է լինել ամեն ինչ: Բայց ազատ տարածք չպետք է մնա սենյակում, և դուք չպետք է որևէ մեկից խորհուրդ հարցնեք:

Հաջորդ օրը թագավորը գնաց ավագ որդու սենյակ: Այն ամբողջովին լցված էր խոտով: Թագավորը ծանր հառաչեց որդու հիմարությունից:

Այնուհետև նա այցելեց կրտսեր որդուն: Բայց նրա սենյակը փակ էր: Թագավորը թակեց սենյակի դուռը: Որդին խնդրեց հորը ներս մտնել և կրկին փակեց դուռը: Ամենուրեք խավար էր, և թագավորը զայրացած բղավեց որդու վրա: Սակայն տղան  մի մոմ վառեց և ասաց.

- Ես լցրել եմ սենյակը լույսով:

Թագավորն ուրախացավ և հպարտությամբ գրկեց որդուն: Նա հասկացավ, որ կրտսեր որդին կլինի այն անձը, ով կկարողանա ղեկավարել թագավորությունն իրենից հետո:

Աղբյուր - english-for-students.com

Աղվեսը և նապաստակը (թարգմանություն անգլերենից)

William Saroyan

The Fox And The Rabbit

A lion wakened from sleep one afternoon and began to roar, waking all the sleeping animals for miles around. A rabbit wakened and saw all the other animals running away and hiding. The rabbit said, Why should the lion roar that way and make everybody run and hide? Why shouldn't I roar and drive them away too? So the rabbit began to roar. The rabbit roared with all its might. The roar was a squeak that a hungry fox heard. The fox came and pawed the rabbit's head, killing it, and said, You are a rabbit, not a lion; in the future remember your place.

ՎԻԼՅԱՄ ՍԱՐՈՅԱՆ

ԱՂՎԵՍԸ ԵՎ ՆԱՊԱՍՏԱԿԸ
(թարգմանություն)

Մի օր առյուծն արթնանուցավ քնից ու սկսեց մռնչալ՝ արթնացնելով շրջապատի բոլոր գազաններին: Մի նապաստակ էլ արթնանցավ ու տեսավ, թե ինչպես են կենդանիներն այս ու այն կողմ փախչում և թաքնվում: Նա մտածեց. «Այդ ինչու՞ առյուծը պիտի այնպես մռնչա, որ բոլորը փախչեն ու թաքնվեն: Իսկ ես չե՞մ կարող մռնչալ ու նրանց բոլորին քշել»:

Ու նապաստակը սկսեց մռնչալ: Մռնչաց՝ ինչքան ուժ ուներ: Մռնչոցի փոխարեն ծվծվոց լսվեց, որն ընկավ քաղցած աղվեսի ականջը: Նա վրա հասավ, պոկեց նապաստակի գլուխը և ասաց.

- Դու նապաստակ ես, ո՛չ թե առյուծ, այսուհետ տեղդ իմացիր:

Աղբյուր՝ Վիլյամ Սարոյանի առակների գիրք (2008 թ.)

10 Interesting Facts About Colors

Ժամանակակից պարսկական պոեզիա

ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ՊԱՐՍԿԱԿԱՆ ՊՈԵԶԻԱ

Ես չհավանեցի այս բանաստեղծություններից ոչ մեկը: Կարծում եմ որ դրանք փոքր ինչ անհասկանալի էին: Յուրաքանչյուր բանաստեղծության իմաստը գտնելն այնքան էլ հեշտ չէր: Իմ կարծիքով բանաստեղծությունների տողերն այդքան էլ կապված չէին միմյանց հետ: Սակայն մարդկանց ճաշակը տարբեր է, և գուցե ես չհավանեցի դրանք, քանի որ չկաչողացա հասկանալ:

Мультфильм "История одного преступления".

Урок 2. Мультфильм "История одного преступления".

Просмотрите старый мультфильм  без слов “ История одного преступления” и опишите ( воссоздайте) ситуацию, показанную в нем,  письменно расскажите сюжет.

Главный герой в мультфильме – 47-летний счётно-финансовый работник Василий Васильевич Мамин. Он очень добрый, приветливый, любит детей. Один раз, после работы, он хочет отдохнуть. Но все соседи ему мешают: одни играют во дворе, другие слушают громкую музыку, устраивают вечеринку в час ночи и т. д.. Из за шума Василий Васильевич не может спать всю ночь. Он окончательно злится из за шумного разговора двух соседок и бьёт их сковородой. Все соседи собираются, начинают судить его. Но приезжает полицейский, и даёт им понять, что Василий Васильевич совершил это преступление именно из за них. Он конечно забирает Василия Васильевича в тюрьму, но надеется, что соседи опознают свою вину.

Աղքատ Մարդը (թարգմանություն անգլերենից)

William Saroyan

Poor Man

A man who was always unwashed, his nose always running, his eyes unclean his breath foul, was asked why he was so slovenly.  I am a poor man, he replied.  All right, he was told; clean your nose and still be a poor man.

ՎԻԼՅԱՄ ՍԱՐՈՅԱՆ

ԱՂՔԱՏ ՄԱՐԴԸ
(թարգմանություն)

Մարդուն, ով մշտապես անլվա էր, ճպռոտ աչքերով, ում քթից միշտ հոսում էր, և բերանից տհաճ հոտ էր գալիս, մի անգամ հարցրեցին, թե ինչու՞ է նա այդքան փնթի:

- Ես աղքատ մարդ եմ, - պատասխանեց նա:

- Լա՛վ, - ասացին նրան, - քիթդ մաքրի՛ր ու էլի՛ աղքատ եղիր:


Աղբյուր՝ Վիլյամ Սարոյանի առակների գիրք (2008թ.)

Թարգմանչաց տոն

Թարգմանչաց տոն

Հարցեր և առաջադրանքներ

●  Հհնարավորինս ուշադիր կարդա Թարգմանչաց տոնի մասին պատմող տրված նյութը

●  Հինգից յոթ նախադասությամբ վերապատմիր կարդացածդ

●  Բանավոր ներկայացրու դասարանում

Թարգմանչաց տոնը ազգային-եկեղեցական տոներից է:

1979 թվականից սկսած, երեք տարին մեկ անգամ, հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթ օրը նշվում է թարգմանական արվեստի տոնը, որի ընթացքում հիշատակվում է հայ թարգմանական արվեստը սկսած Մեսրոպ Մաշտոցից ու նրա աշակերտներից մինչև մեր օրերը։ Թարգմանիչ վարդապետների հիշատակը  Հայ եկեղեցին տոնում է տարին երկու անգամ: Առաջինը կոչվում է «Տոն սրբոց թարգմանչացն մերոց Սահակայ և Մեսրովբայ»: Երկրորդը կոչվում է «Տոն մեր սուրբ թարգմանիչ վարդապետների՝ Սահակի և Մեսրոպ Մաշտոցի, և նրանց սուրբ աշակերտների՝ Եղիշե Պատմիչի, Մովսես Քերթողի, Դավիթ Անհաղթ փիլիսոփայի, Գրիգոր Նարեկացու և Ներսես Կլայեցու»: Թարգմանիչ Վարդապետներ ընդհանուր անվան տակ հայտնի են Ս. Մեսրոպ Մաշտոցին և Ս. Սահակ Պարթևին աշակերտած շուրջ հարյուր սաներ:

Պատմահայր Խորենացին վկայում է, որ «Մեսրոպն ապավինեց Աստծուն պահքով ու աղոթքներով: Եվ Աստված, որ կատարում է իրենից երկյուղ կրողների կամքը, լսում է Մեսրոպի աղոթքները և ցույց տալիս նրան գրերը սքանչելի տեսիլքով, և ոչ թե երազի մեջ քնած ժամանակ, այլ արթուն աչքով իմանալի և աչքի տեսանելիքով զգալի: Մեսրոպը տեսնում է, որ աջ ձեռքի դաստակով գրում է վեմի վրա, որը դրված էր նրա առջևում: Եվ գրի փորվածքն այնպիսին էր, ինչպիսին ձեռքն էր ձև տալիս վեմի վրա. և գրերի տարբերություններն ու անունները ձևավորվում էին Մեսրոպի մտքում»:

Ս. Մեսրոպն առաջին անգամ թարգմանում է Ս. Գրքի հետևյալ տողը. «Ճանաչել զիմաստութիւն և զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ», որը վերցրել էր Սողոմոնի «Առակաց» գրքից: Ահա սա էր, որ եղավ առաջին հայատառ նախադասությունը՝ գրված հայ ուսուցչի ձեռքով:

Ս. Սահակի և Ս. Մեսրոպի ջանքերով Հայաստանում սկսվում են բացվել դպրոցներ, ուր ուսուցանվում են հայ գրերը: Նրանք իրենց աշակերտների հետ ձեռնամուխ են լինում Ս. Գրքի թարգմանությանը`դառնալով հայ թարգմանչական գրականության հիմնադիրները: Սահակ Պարթևի և Մեսրոպ Մաշտոցի բազմաթիվ աշակերտներ հմտացան թարգմանական գործի մեջ: Նրանք ասորերենից և հունարենից թարգմանեցին Աստվածաշունչը, իսկ Սահակ Պարթևն ու Մեսրոպ Մաշտոցը այն խմբագրեցին: Աստվածաշնչի թարգմանությունը այնքան կատարյալ էր, որ մինչ այսօր համարվում է«Թարգմանությունների թագուհի»: Թարգմանվեցին նաև անտիկ շրջանի և ժամանակի լավագույն հեղինակների ստեղծագործությունները:

Հնագույն և միջնադարյան հայերեն թարգմանությունների նշանակությունը չի սահմանափակվում միայն հայագիտական նկատառումներով. նրանք մեծ արժեք են ներկայացնում նաև համաշխարհային մշակույթի ուսումնասիրման տեսանկյունից, որովհետև հունական և ասորական գրականության շատ հուշարձաններ, որոնց սկզբնագրերը կորած են, պահպանվել և ժամանակակից քաղաքակրթության սեփականությունն են դարձել բացառապես այդ թարգմանությունների շնորհիվ։ Քանի որ հույն ու ասորի պատմիչների, փիլիսոփաների ու բնագետների բազմաթիվ աշխատությունների բնագրեր չեն պահպանվել իրենց լեզուներով, այդ իսկ պատճառով հունարենից ու ասորերենից կատարված հայերեն թարգմանությունները այսօր բնագրի արժեք ունեն:

Հայ բժշկապետերը իրենց բժշկարաններում հիշում են հույն, արաբ և այլ ազգի բժշկապետերի անուններ, ում գործերը իսպառ կորել են պատմության թոհուբոհի մեջ: Եվ միայն հայկական գրաբարյան աղբյուրների միջոցով հնարավոր է վերականգնել բնագրերը:

Թարգմանչական գործը շարունակվել է նաև միջնադարում, թարգմանություններ են կատարվել վրացերենից, պարսկերենից, հին ֆրանսերենից, թուրքերենից, ռուսերենից, անգլերենից, իտալերենից, լեհերենից և իսպաներենից։ Թարգմանության միջոցով հայ հասարակության սեփականությունն են դարձել անտիկ փիլիսոփայության ու բնագիտության, քրիստոնեական աստվածաբանության, միջնադարյան գեղարվեստական գրականության և արևելյան բժշկագիտության բոլոր կարևոր նվաճումները, որոնք հիմք են հանդիսացել սեփական արժեքների ստեղծման համար։

19-20-րդ դարերի համաշխարհային գրականության մեծերի գործերը թարգմանել են հայ գրողներ Հովհաննես Թումանյանը, Վահան Տերյանը, Հովհաննես Մասեհյանը, Խաչիկ Դաշտենցը, Ա. Չոպանյանը։ Մ. Մամուրյանը, Հ. Հովհաննիսյանը, Ե. Չարենցը և ուրիշներ։

Թարգմանիչներն ունեն նաև իրենց նվիրված միջազգային տոն, որը նշվում է սեպտեմբերի 30-ին։ Այն հիմնականում առնչվում է Սուրբ Ջերոմի՝ 4-5դդ. հռոմեացի քրիստոնյա գիտնականի հետ, որին Հռոմի կաթոլիկ եկեղեցին սրբացրել է՝ Աստվածաշունչը եբրայերենից լատիներեն թարգմանելու համար։ Այդ թարգմանությունը համարվում է բնօրինակին ամենամոտը, քանի որ Սուրբ Ջերոմը, իր աշխատանքը կատարելիս, որը տևել է երկու տարի, օգտագործել է ամենաբազմազան աղբյուրներ՝ բովանդակության ճշգրտությունն ապահովելու նպատակով։ Այդ օրը բազմաթիվ թարգմանչական միությունների անդամներ իրենց երկրներում միջոցառումներ են կազմակերպում՝ նվիրված թարգմանչական գործին և միմյանց շնորհավորում այդ տոնի կապակցությամբ:

Թարգմանչաց տոնը ազգային-եկեղեցական տոն է:

1979 թվականից սկսած, երեք տարին մեկ անգամ, հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթ օրը նշվում է թարգմանական արվեստի տոնը։ Թարգմանիչ վարդապետների հիշատակը  Հայ եկեղեցին տոնում է տարին երկու անգամ: Առաջինը կոչվում է «Տոն սրբոց թարգմանչացն մերոց Սահակայ և Մեսրովբայ», իսկ երկրորդը՝ «Տոն մեր սուրբ թարգմանիչ վարդապետների՝ Սահակի և Մեսրոպ Մաշտոցի, և նրանց սուրբ աշակերտների՝ Եղիշե Պատմիչի, Մովսես Քերթողի, Դավիթ Անհաղթ փիլիսոփայի, Գրիգոր Նարեկացու և Ներսես Կլայեցու»:

Մովսես Խորենացին ասում է, որ Մեսրոպ Մաշտոցին տեսիլք է երևում, որտեղ Աստված նրան ցույց է տալիս սքանչելի գրերը, և Մաշտեցը սկսում է գրել իր առջև դրված վեմի վրա: Մեսրոպ Մաշտոցն առաջին անգամ թարգմանում է «Ճանաչել զիմաստութիւն և զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ» տողը,՝ Սողոմոնի «Առակաց» գրքից: Դա լինում է առաջին հայատառ նախադասությունը:

Ս. Սահակի և Ս. Մեսրոպի ջանքերով Հայաստանում սկսվում են բացվել դպրոցներ, ուր ուսուցանվում են հայ գրերը: Նրանք իրենց աշակերտների հետ  ասորերենից և հունարենից թարգմանեցին Աստվածաշունչը: Աստվածաշնչի թարգմանությունը մինչ այսօր համարվում է«Թարգմանությունների թագուհի»:

Թարգմանչական գործը շարունակվել է նաև միջնադարում, թարգմանություններ են կատարվել վրացերենից, պարսկերենից, հին ֆրանսերենից, թուրքերենից, ռուսերենից, անգլերենից, իտալերենից, լեհերենից և իսպաներենից։ 19-20-րդ դարերի համաշխարհային գրականության մեծերի գործերը թարգմանել են հայ գրողներ Հովհաննես Թումանյանը, Վահան Տերյանը, Հովհաննես Մասեհյանը, Խաչիկ Դաշտենցը, Ա. Չոպանյանը։ Մ. Մամուրյանը, Հ. Հովհաննիսյանը, Ե. Չարենցը և ուրիշներ։

Перевод статьи.

Перевод статьи.

Սպանեց, սպանե՜ց սիրուն հայացքով… Ու չկա, չկա՜ ավելի բարի հոգի: Իմ հոգին մթնել էր... ներկեց սպիտակ...:

Միշտ մտքերս զբաղված են եղել տարբեր սիրունություններով: Վերջերս մի միտք մտապահեցի՝ երբ լույս է, մթությունը կորում է, բայց նույն կերպ մթությունը չի կարող լինել, քանզի եթե լույս է, նույնիսկ չնչին չափով մթությունը տեղ չունի: Ինչու՞ հիշեցի այս միտքը: Որովհետև հիշեցի քեզ:  Դու նման ես մոմի, որն ինձ լուսավորում է: Քեզ հետ ես հանգիստ եմ ու խաղաղ… Դու իմ Լույսն ես…:

Ու չկա, չկա՜ նման աշխարհ, որտեղ ես խաղաղ եմ այնպես, ինչպես քեզ հետ:  Հերիք է ձեռքդ դնես գլխիս, շոյե՜ս ու վերջ` աշխարհն լավն է, բարի է, իմն է: Պահեր են գալիս, երբ առանց նրա, մթությունը հարձակվում է ինձ վրա:  Ու գիտեմ, որ նոր լույս փնտրելով չէ, որ մթությունից կփրկվեմ: Այնուամենայնիվ էլ չեմ վախենում, ձևը գտել եմ: Միայն քո մասին մտածելը լույս է ստեղծում:

Перевод

Убил, убил красивым взглядом... И нет, нет более доброй души. Моя душа поблекла... окрасилась в белый. Мои мысли всегда были заняты всякой красотой. В последнее время запомнила одну мысль: когда светло, темнота пропадает, но темнота не может быть, потому что когда светло, нет даже ни малейшего места для темноты. Почему я вспомнила эту мысль? Потому что вспомнила тебя. Ты похож на свечу, которая освещает меня. С тобой я спокойна... Ты мой свет... И нету, нету такого мира, где я спокойна, как с тобой. Ты ставишь руку на мою голову, гладишь меня и всё ; мир хороший, добрый, мой. Бывают такие моменты, когда без тебя темнота нападает на меня. И я знаю, что не спасусь, найдя новый свет. Вообще не боюсь, я нашла выход. Только мысль о тебе создаёт свет.