Հայկական տարազ

Հայկական տարազ

Տարազը տարբեր ժողովուրդներին, երկրներին, կամ տարածաշրջաններին բնորոշ հագուստն է: Այն պայմանավորվում է տվյալ երկրի կլիմայով, ժողովրդի մշակույթով և բնական արտադրանքով: Հնում տարազը եղել է ժողովուրդների և ռասաների տարբերակիչ:

Հայկական տարազի մեջ գերակշռում են չորս տարերքի գույները, որոնք XIV դարի հայ փիլիսոփա Գրիգոր Տաթևացու վկայությամբ՝ արտահայտում են երկրի սևությունը, ջրի սպիատկությունը, օդի կարմիրը և հրո դեղինը: Ծիրանին խորհրդանշում է խոհեմություն և ողջախոհություն, կարմիրը՝ արիություն և մարտիրոսություն, կապույտը՝ երկնավոր արդարություն, սպիտակը՝ մաքրություն:

Այն կազմված էր ներքնազգեստից, վերնազգեստից և գլխի հարմարանքից, ներառում է ինչպես հագուստը, գլխանոցը, այնպես էլ դրանց ածանցվող արդուզարդը, ինչպես ժողովուրդն է ասում՝ հագուստ-կապուստը: Հայկական տարազը շատ բազմաբնույթ է: Մեկ համահայկական տարազ չկա: Հայաստանի ամեն մի նահանգ աչքի էր ընկնում միայն իրեն յուրահատուկ տարազով, այդ նահանգի յուրաքանչյուր գավառ միայն իրեն բնորոշ զարդանախշերով, գավառի  յուրաքանչյուր ընտանիք, այդ ընրանիքի յուրաքանչյուր աղջիկ իր տարազի յուրահատկությամբ տարբերվում էր մյուսից: Արևմտյան և Արևելյան Հայաստանի տարազները հիմնականում տարբերվում են նրանով, որ Արևմտյան Հայաստանում տարազը աչքի էր ընկնում առավել ճոխությամբ, ավելի հարուստ էր ոսկեթել և արծաթաթել  ասեղնագործություններով: Այնտեղ կնոջ տարազի պարտադիր մասն էր գոգնոցը, որը տարբեր շրջաններում յուրահատուկ տեսք ուներ:

Գուլպան և ոտնամանը հայոց տարազի անբաժան մասն  են կազմել, որոնք նաև պաշտպանել են ցրտից: Ուրարտական շրջանում կրել են երկայնակի կամ լայնակի գծանախշերով, երկրաչափական, մարդակերպ, թռչնաձև, շրջանաձև , քառանկյունաձև, խաչաձև նախշերով գուլպաներ: Կին թե տղամարդ հագել են կաշվե սրածայր ոտնաման՝ տրեխ:

Տարազի կարևոր բաղադրիչ է կազմել զարդը, որն արտահայտել է կրողի գեղագիտական նախասիրությունը: Զարդերի հատուկ խումբ են կազմել հմայելի պարագաները՝ աչքուլունք, հուռութ, խաչեր: Կիրառել են հիվանդություններ բուժելու նպատակով՝ հմայական, ծիսական աղոթքների ուղեկցությամբ:

Թեև Արևմտյան և Արևելյան Հայաստանում  հայ ավանդական զարդարանքի պարագաները տարբերվել են, բայց ունեցել են որոշ ընդհանրություններ՝ գույնի, ձևի, իմաստաբանության առումով:

Այժմ ՀՀ պատմության թանգարանում առկա է առանձին բաժին, որտեղ ներկայացված են 18-19-րդ դարերի շուրջ 200 տեսակի հայկական տարազներ, տարազի, զարդաքանդակի առանձին մասեր, զարդանքի առարկաներ ու զարդեր, ասեղնագործության նմուշներ:

Ինչպես են նշում Ամանորը Աշխարհի տարբեր երկրներում

Ի՞նչ է գեղեցկությունը

Ի՞նչ է գեղեցկությունը

Յուրաքանչյուր մարդ գեղեցկությունը յուրովի է ընկալում: Կարծում եմ, դա իրականում այն է, ինչ մենք սիրում ենք: Մեր սիրելի մարդիկ, իրերը, վայրերը, երևույթները մեզ համար ամեն ինչից գեղեցիկ են: Գեղեցկությունը հարաբերական հասկացություն է: Այն, ինչ ինձ համար գեղեցիկ չէ, գուցե գեղեցիկ է մեկ ուրիշի համար: Մեզ շրջապատող ամենագեղեցիկ մարդիկ կարող են մեկ ակնթարթում կորցնել իրենց ողջ հմայքը. մի սխալ արարք՝ և վերջ: Բայց կան մարդիկ, ովքեր ինչ էլ անեն, երբեք չեն կորցնի իրենց գեղեցկությունը մեր աչքերում. մեր ծնողները, ընտանիքի անդամները, հարազատ մարդիկ, լավ ընկերները, ովքեր առանձնահատուկ տեղ ունեն մեր կյանքում: Կա մի կերպար, ով կատարյալ է յուրաքանչյուրիս համար: Դա մայրն է: Բոլորիս համար էլ նա ամենագեղեցիկը, ամենախելացին, ամենաբարին, ամենա-ամենան է:

Կա «խաբուսիկ» գեղեցկություն հասկացությունը. որը մոլորեցնում է մեզ: Օրինակ ուտելիքը, որը չնայած իր արտաքին ախորժալի և կատարյալ տեսքին, կարող է հիասթափեցնել այնպես, որ էլ երբեք չուզենանք այն ուտել:

Մեր ժամանակներում թվում է, թե շատ հեշտ է մի քանի ժամում վերածվել գեղեցկության չափանիշի: Բայց մի՞թե արտաքին գեղեցկությունը բավական է մարդուն գեղեցիկ համարելու համար: Որոշ մարդիկ փոխում են իրենց արտաքինը՝ մոռանալով, որ գեղեցկությունը ոչ միայն տեսքն է, այլ նաև արարքները, խոսքերը, վերաբերմունքը, պահվածքը, բնավորությունը, խելքը: Լավագույն տարբերակը արտաքին և ներքին գեղեցկության համադրումն ու ներդաշնակությունն է:

Եվ թո՛ղ գեղեցկությունը փրկի աշխարհը, եթե կարող է:

Ալբերտ Քամյու «Առասպել Սիզիփոսի մասին»

ԱԼԲԵՐՏ ՔԱՄՅՈՒ
«ԱՌԱՍՊԵԼ ՍԻԶԻՓՈՍԻ ՄԱՍԻՆ»

(ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆ)

«Աստվածները դատապարտել էին Սիզիփոսին` լեռան գագաթը բարձրացնել մի ժայռ, որը ամեն անգամ սեփական ծանրությունից գլորվում էր ետ։ Աստվածները որոշակի տրամաբանությամբ մտածել էին, որ ավելի ծանր անարգանք չի կարող լինել, քան անօգուտ և անիմաստ աշխատանքը»։

Սիզիփոսը խելացի, ճարպիկ, կյանքի վայելքները սիրող և գնահատող, համարձակ մարդ էր, ում համար ավելի մեծ պատիժ չէր կարող լինել, քան զրկել նրան որևէ գործ ավարտին հասցնելու հաճույքից: Հասնելով սարի գագաթ՝ նա մի պահ կանգ է առնում և տեսնում, թե ինչպես է իր ժայռը մի ակնթարթում գլորվում ներքև, որտեղից պետք է նորից վեր բարձրացնի այն:

Արդյո՞ք մենք էլ, առավոտյան արթնանալով, մեր ժայռը գրկած վեր չենք բարձրացնում: Չէ՞ որ մեր գործողություններն էլ կրում են ամենօրյա կրկնվող բնույթ: Ինչո՞վ ենք տարբերվում Սիզիփոսից: Գուցե մեր ժայռն ավելի թեթև է, քան նրանը, բայց օրվա ավարտին այն նորից գլորվում է ներքև: Իսկ եթե չգլորվե՞ր... Ի՞նչ պիտի բարձրացնեինք հաջորդ օրը:

Կարծում եմ հարցն այն է, թե ինչ ժայռ է ընտրում մեզանից յուրաքանչյուրը: Թվում է, թե այս ամենօրյա միօրինակ ապրելակերպը հոգնեցուցիչ է: Սակայն, եթե փորձենք գոնե մի քիչ փոխել մեր «ժայռի» տեսակը, գույնը, չափերը և այլ հատկությունները, գուցե ավելի հետաքրքիր և իմաստավորված կդառնա այն բարձրացնելը:

Եվս մեկ հանգամանք: Ի՞նչ է գտնվում լեռան գագաթին, ինչի՞ համար ենք բարձրացնում «ժայռը»: Սահմանելով հստակ նպատակ՝ ցանկացած գործողություն կարելի է իմաստավորել: Ամեն ինչ կախված է մեզանից: Մարդիկ հորինել են ճակատագիր բառը, որպեսզի դրան վերագրեն իրենց անհաջողությունները: Ոմանք ուղղակի չեն գիտակցում, որ իրենց կյանքի յուրաքանչյուր հաջողության կամ անհաջողության պատճառը հենց իրենք են: Սիզիփոսը, ով ամեն անգամ տեսնելով, թե ինչպես էր ցած գլորվում իր ժայռը, նորից իջնում էր՝ այն վեր բարձրացնելու: Սակայն իջնելիս, նա, գուցե, ոչ միայն տխրում էր, այլ մինչև անգամ ուրախանում. քանի որ իր ճակատագիրը իրեն էր պատկանում: Հենց սա է աբսուրդի զգացողությունը. երբ մենք կարողանում ենք ամենախոր հուսահատության պահին երջանկության զգացում ունենալ, իսկ աբսուրդ մարդը հրճվում է իր տառապանքով: Գագաթը նվաճելու պայքարը Սիզիփոսին դարձնում է երջանիկ։

Մենք էլ պիտի փորձենք չհուսահատվել, գնալ մեր երազանքի հետևից՝ յուրաքանչյուր իրավիճակում լավատես լինելով, և երբեք չհանձնվել:

Food That Changed The World

Նոյեմբերի 26

Նոյեմբերի 21

Նոյեմբերի 17

Նոյեմբերի 14

Սինյիտիրո Նակամուրա

ՍԻՆՅԻՏԻՐՈ ՆԱԿԱՄՈՒՐԱ

«ԴՂՅԱԿ ՏԱՆՈՂ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ»

(ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆ)

Երբեմն մարդիկ անվերջ գնում են իրենց երջանկության հետևից, չիմանալով, որ այն հենց իրենց կողքին է: Այդպես էլ կատարվեց պատմվածքում: Ընտանիքը ցանկանում էր հասնել դղյակին, որտեղ, կարծում էին, որ կլինեն ավելի երջանիկ: Մի քանի տարի նրանք ապարդյուն քայլեցին, չհասկանալով, որ դղյակը անհրաժեշտ չէ երջանիկ լինելու համար: Ժամանակն առաջ է ընթանում, դեպի նպատակը գնալը և չհանձնվելն, իհարկե, կարևոր է, սակայն չի կարելի չնկատել, թե ինչ է կատարվում քո շուրջն այդ պահին: Երջանկությունը քեզ սիրող, միշտ աջակցող և ամեն հարցում օգնող մարդկանցով շրջապատված լինելն է: Կարևոր չէ, որտեղ դու կապրես, ինչ կլինի քո հագին, ինչպիսի տեսք կունենաս, կարևոր է ունենալ քո կողքին այնպիսի մարդ, ով քեզ երբեք չի լքի: Ապագայի մասին չափից շատ մտածելու փոխարեն, պետք է ապրել ներկայով:

Պատմվածքում տղամարդը համառորեն գնում էր դեպի իր նպատակը՝ դղյակը: Նա այնքան էր կենտրոնացել այդ մտքի վրա, որ չէր նկատում, թե ինչպես է անցնում ժամանակը: Վերջապես, երբ գտավ դղյակը և ներս մտավ, նրա կինն ու աղջիկն այլևս նրա հետ չէին, սակայն, եթե չձգտեր գտնել դղյակը և ապրեր ներկայով, միգուցե շատ ավելի երջանիկ պահեր կապրեր իր ընտանիքի հետ: Դեպի նպատակը գնալու ճանապարհին կորուստներ են լինում, սակայն ընտանիքը շատ թանկ արժեք է, և ոչ մի երազանք չի կարող արդարացնել այդ արժեքի կորուստը:

Նոյեմբերի 10

Նոյեմբերի 1

Հոկտեմբերի 31

Հոկտեմբերի 28

Հոկտեմբերի 24

Հոկտեմբերի 11

Հոկտեմբեր 10

Հոկտեմբերի 9

Ճամփորդություն դեպի Կալավան

ՃԱՄՓՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆ ԴԵՊԻ ԿԱԼԱՎԱՆ

Սեպտեմբերի 9-ին մենք ավագ դպրոցի սովորողների մի խմբով ուղևորվեցինք Կալավան: Ճանապարհը շատ հետաքրքիր էր: Առաջին կանգառը Սևանա լիճն էր: Նախաճաշեցինք, շրջեցինք ափով և շարունակեցինք ճանապարհը: Կալավանի ճանապարհը շատ բարդ էր, մենք մի պահ կանգ առանք, որովհետև չէինք կարողանում բարձրանալ այդ թեք ճանապարհով: Հենց այդտեղ կար ընդամենը մեկ տուն, որտեղ ապրում էր Երջանիկ անունով տատիկը, ով մեզ հաճույքով հյուրընկալեց: Սովորողներից մի քանիսը գնացին լոբի հավաքելու, տատիկը նաև հյուրասիրեց մեզ իր այգու խնձորներով: Այնուհետև, նախապես ունեցած պայմանավորվածության համաձայն, մեզ օգնության հասան Կալավան գյուղի բնակիչները, սովորողները և մեզ ուղեկցեցին գյուղ: Այցելեցինք այնտեղի դպրոցը, որտեղ սովորում էր ընդամենը քսանչորս աշակերտ: Այնուհետև գնացինք փոքրիկ քայլարշավի, ծանոթացանք Կալավանի հիասքանչ բնությանը, նստեցինք խարույկի մոտ, և Time Land-ի տնօրեն Ռոբերտ Ղուկասյանը սկսեց պատմել իր և գյուղի մյուս բնակիչների մասին: Շատ բան իմացանք այնտեղ անցկացվող «Մամոնտ» խաղի, գյուղի անցյալի, ապագայի և հետագա պլանների մասին: Ճամփորդությունն անցավ շատ ուրախ, հետաքրքիր և բովանդակալից: Հուսանք այս ուսումնական տարվա ընթացքում նմանատիպ ուղևորությունները շատ կլինեն:

Լիանա Վահանյան, Դոնա Թովմասյան:

«Տոնացույց»

Նախագիծ «Տոնացույց»

Կրթահամալիրում նախագծային ուսուցման ստուգատեսն է: Կարդում ենք, ծանոթանում, ընտրություն կատարում: Մենք որոշեցինք շարունակել դեռ անցած ուսումնական տարում սկսած «Տոնացույց» նախագիծը: Այն աշխարհի տարբեր ծայրերում նշվող տոների, հետաքրքիր և յուրահատուկ իրադարձությունների մասին է: Մենք գտնում ենք հետաքրքիր տոներ, տեղեկություններ հավաքում դրանց մասին, և ներկայացնում ձայնանյութերով: Աշխատանքները հիմնականում կատարում ենք որպես թարգմանական աշխատանք ռուսերենից, անգլերենից: Վստահ ենք՝ այս տարի էլ կգտնենք հետաքրքիր նյութեր և կներկայացնենք:

Մեր կատարած բոլոր աշխատանքները կարող եք գտնել հետևյալ հղումով:

Մասնակիցները՝ Դոնա Թովմասյան, Մարիա Պախուցկայա, Գայանե Օհանյան, Լիանա Վահանյան:

Հղումներ

ԿԱՅՔԵՐ

Գլխավոր կայք

Միջին Դպրոց

Ավագ Դպրոց

Գրադարան

ՈՒՍՈՒՑՉԱԿԱՆ ԲԼՈԳՆԵՐ

Անգլերեն

Հայոց լեզու և Գրականություն
Մաթեմատիկա

Էկոլոգիա
Քաղաքագիտություն
Իրավագիտություն
Իսպաներեն
Պատմություն

ԴԱՍԸՆԿԵՐՆԵՐԻ ԲԼՈԳՆԵՐ

Մարիա Պախուցկայա

Դոնա Թովմասյան
Հովհաննես Մելիքյան
Գևորգ Հովհաննիսյան
Էրիկ Նալբանդյան
Սերլի Տեր Սարգիսեան
Էդիտա Գալստյան

ԵՍ՝ ՍՈՑ. ԿԱՅՔԵՐՈՒՄ

 

10 Interesting Facts About London

Օպտիկա

Моя лучшая подруга.

Моя лучшая подруга.

Мою лучшую подругу зовут Гаяне. У неё длинные каштановые волосы и карие глаза. Она очень дружелюбная, весёлая, добрая, умная, честная, энергичная, классная и всегда готова помочь. Она хорошо понимает меня, и я могу с уверенностью доверять ей все свои секреты.

Мы с ней знакомы около года, но по нас этого не скажешь. Такое чувство, что мы знаем друг друга уже с рождения. Мы с ней очень похожи. Мы любим одни и те-же вещи, у нас одинаковые вкусы. Наши черты характера тоже очень похожи, и я думаю именно поэтому мы очень хорошо понимаем друг друга. Она очень классная, и всегда будет моей лучшей подругой.

My hobby

MY HOBBY

My hobby is surfing internet. I don’t think, it’s a hobby, but when I have free time, I don’t do anything else but surfing internet, so I’m always online. I use internet for listening music, watching films, reading books, doing lessons and chating with my friends. I have accounts in many social networks. My favourite social network is Instagram. There I can find a lot of funny pictures, interesting information and e.t.c. And my favourite website is Youtube. I always watch videos of many famous youtubers. Basically, I watch the videos Russian youtubers. I like some of them very much and want to meet them one day.

So, I spend all my free time in internet and I can’t imagine my life without it.

10 Interesting Facts About Phones

Բջջային հեռախոս

Հովհաննես Թումանյանի «ԴԱՌՆԱՑԱԾ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ» հոդվածի վերլուծություն

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻ
«ԴԱՌՆԱՑԱԾ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ»

ՀՈԴՎԱԾԻ ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆ

    Այս հոդվածում Թումանյանին մտահոգող շատ հարցեր կան: Նա գրում է, որ ժողովուրդը տառապում է մի ծանր ու խոր բարոյական հիվանդությամբ:

    Հոդվածում շատ հաճախ է խոսվում վեճերի և նախանձության մասին: Թումանյանը ճիշտ է, ես այս անգամ ևս համաձայն եմ նրա հետ: Կարծում եմ մեր օրերում նույն վիճակն է: Զարմանալի է, որ ավելի քան 100 տարի է անցել, բայց գրեթե ոչինչ չի փոխվել, կարելի է ասել փոխվել է, սակայն կարծում եմ դեպի վատը: Ինչպես գրում է նա, մարդիկ փոխանակ իրենց վրա աշխատելու, ուրիշների հաջողության վրա են «դարդ անում»:

    Նախանձը եղել է ու կլինի, այն չի կարող վերանալ: Մարդիկ չեն հասկանում, որ պետք է ուրախանալ ուրիշի հաջողությունների համար, այլ ոչ թե նախանձել:

Моя любимая сказка.

Моя любимая сказка.

Моя любимая сказка – это сказка о Золушке. Его написал Шарл Перро. Сказка об одной красивой девушке, которая очень долго терпела своих сводных сестёр и маму, превратилась в служанку и выполняла все их приказы. Но потом она, с помощью её крёстной феи пошла на балл и когда она выбегала из замка, потеряла свою хрустальную туфельку, по которой её потом нашёл принц и женился на ней.

В детстве я очень любила эту сказку. Часто смотрела разные фильмы и мультфильмы по её мотивам. Сказка действительно очень добрая, и учит нас быть скромным, добрым, жить настоящим и никогда не жалеть о своих поступках в прошлом.

Լուսինե Բուշ՝ «Ուսումնական նախագիծ. Մոդայիկ բառ, թե՞ կրթական անհրաժեշտություն» - Վերլուծություն

ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆ

ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԱՆ ՆԱԽԱԳԻԾ. ՄՈԴԱՅԻԿ ԲԱՌ,

ԹԵ՞ ԿՐԹԱԿԱՆ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹՅՈՒՆ

ԼՈՒՍԻՆԵ ԲՈՒՇ

Ուսումնական նախագծերը կրթություն իրականացնելու ձևերից են: Համաձայն եմ այս մտքի հետ, ուսումնական նախագծերը օգնում են սովորողին ավելի լավ յուրացնել իր կատարածը: Նախագծերը կատարվում են գրեթե բոլոր առարկաներից: Յուրաքանչյուր սովորող կարող է մասնակցել իր հնարավորության սահմաններում: Ուսումնական նախագծերը նպաստում են սովորողի ստեղծագործական և հետազոտական հմտությունների զարգացմանը: Նախագծային ուսուցումը մեր դպրոցում միակն է, որ չի օգտագործվում թուղթ և գրիչ, օգտագործվում է նոթբուք, նեթբուք կամ այլ տեխնիկա և իրականացվում է «նոթբուքն ինձ դասընկեր» ծրագիրը: Այդ ծրագրի միջոցով սովորողն և սովորեցնողը աշխատում և սովորում են ամենուր, ամեն սոց. կայքերով: Հանրակրթական Դիջիթեքը ուսումնական նախագծի մի օրինակ է: Նախագծում սովորողները ներկայացնում են իրենց կատարած աշխատանքները և ներկայացնում Դիջիթեքին հաղթելու նպատակով, քանի որ հաղթողը ստանում է նվերներ: Նախագիծը կարող է բխել թե՛ հանրակրթական առարկայական ծրագրի պահանջներից և թեմաներից, թե՛ կրթահամալիրի տոնացույցով որոշված ժամանակացույցից:

Արտավազդ և Կլեոպատրա (փոխադրություն)

ԱՐՏԱՎԱԶԴ ԵՎ ԿԼԵՈՊԱՏՐԱ

(փոխադրություն)

     1.    Անտոնիոսի պարտությունը և փախուստը Հայաստան

     2.    Սրտաբաց ընդունելություն Արտավազդ II-ի կողմից

     3.    Մեղադրանք և հիշաչարություն

     4.    Դավադրություն

     5.    Արտավազդ և Կլեոպատրա

Մ.Թ.Ա. երեսուն յոթ թվականին հռոմեացի զորավար Մարկոս Անտոնիոսը արշավանք կազմակերպեց պարթևների դեմ: Նա շատ ուժեղ,  արնախում և փառասեր էր: Պարթևներից պարտություն կրելով Անտոնիոսը ողջ մնացած զորքի հետ խուճապահար հասավ Հայաստան և Արտավազդից օթևան խնդրեց: Եթե Հայոց թագավորը լիներ հմուտ դիվանագետ, մի լավ դաս կտար Անտոնոսին, սակայն նա ապաստան տվեց և ամբողջ մեռ կերակրեց նրանց: Անտոնիոսը մեղադրեց թագավորին իր պարտության մեջ՝ անվանելով պարթևապաշտ, ինչին արքան պատասխանեց.

- Ես ոչ պարթևապաշտ եմ, ոչ էլ հռոմապաշտ, ես հայապաշտ եմ և կարողանում եմ իմ երկիրը բարձրեցնել մյուս երկրների մոտ:

Մ.Թ.Ա երեսուն չորս թվականին Անտոնիոսն իր զորքի հետ, իբրև բանակցելու նպատակով եկավ Արտաշատ: Այդ ժամանակ Արտաշատի թատրոնում բեմադրվում էր «Տիգրան Մեծ»-ը: Թատրոնի ավարտից հետո, հենց թատերասրահում Անտոնիոսը իր զորքի հետ ձերբակալեց Արտավազդին և իր ընտանիքին և տարավ Հռոմ: Այնտեղ լուրեր ստեղծվեցին, որ Անտոնիոսը գրավել է Հայաստանը, և խնջույք կազմակերպվեց: Խնջույքի ժամանակ Կլեոպատրան հարցրեց իր դիմաց նստած թագավորին.

- Ինչպե՞ս վարվեմ քեզ հետ:

- Արքայաբար, - պատասխանեց Արտավազդը:

Կլեոպատրան ասաց.

- Դու բոլորի առջև կերկրպագես ինձ, և ես իսկույն կարձակեմ քո շղթաները ու կնստեցնեմ իմ կողքին:

- Դու ինձ խոստանում ես իմ կյանքը, սակայն ոչ տերությունը և մոռանում ես իմ որդի Արտաշեսի մասին, ով կտիրի իմ երկրին, - ասաց Արտավազդը:

Կլեոպատրան բարկացած հրամայեց շղթայել թագավորին:

Հաջորդ օրը Արտավազդի մահվան օրն էր: Սրահում դրված էր երկու ոսկե գահ, որի վրա նստած էին Կլեոպատրան և Անտոնիոսը: Դրանց դիմաց դրված էր երկու մատյան, մեկը՝ «Պատմություն Տիգրան Մեծի», մյուսը՝ Արտավազդի հորինվածքները: Կլեոպատրան հրամայեց իր մոտ բերել Արտավազդին և երբ նրան բերեցին նա ասաց.

- Երկրպագի՛ր ինձ հիմա և կապրես:

- Կա ապրել, որն առավել է մահից և մահ, որն առավել է ապրելուց: Ինչպե՞ս ես երկրպագեմ իմ դեմ կանգնած հռոմեական խորամանկ աղվեսին, - ասաց Արտավազդը:

- Հերի՛ք է: Այրե՛լ մատյանները, որ սրանից մի հուշ անգամ չմնա, - բարկացած բղավեց Կլեոպատրան:

- Դու կայրես իմ մատյանները, բայց պատմությունը չես այրի: Այս ամենը բերնեբերան կփոխանցվի սերնդեսերունդ և հավերժ կմնա:

Հոբ Երանելու վարքը (փոխադրություն)

ՀՈԲ ԵՐԱՆԵԼՈՒ ՎԱՐՔԸ

(փոխադրություն)

      1.    Բարեպաշտ Հոբը

      2.    Սատանայի չարախոսությունը Հոբի հասցեին

      3.    Փորձություն

      4.    Հոբի աներեր հավատը

      5.    Աստծո հատուցումը

Այդ երկրում ապրում էր մի բարեպաշտ հավատացյալ՝ Հոբ անունով: Նա ամեն օր իր աղոթքներում փառաբանում էր Աստծուն: Հոբը ուներ տասը զավակ՝ յոթ որդի և երեք դուստր: Ուներ նաև մեծ հարստություն՝ ոչխարներ, ուղտեր, եզների նախիրներ, փեթակներ և այլն:

Մի օր, երբ սատանան վերադարձավ երկրից Աստված նրան հարցրեց, թե տեսե՞լ է արդյոք իր ծառա Հոբին: Սատանան հակաճառեց նրան՝ ասելով, որ եթե Հոբից վերցնեն իր հարստությունը, նա չի շարունակի փառաբանել Աստծուն: Աստված սատանային ապացուցելու համար թույլ տվեց Հոբին փարձության ենթարկել:

Չարությամբ լցված սատանան խլեց Հոբի ողջ հարստությունը, սակայն Հոբի հավատը չմարեց, նա շարունակեց աղոթել և փառաբանել Աստծուն: Այդ ժամանակ սատանան խլեց նաև ամենաթանկը՝ սպանեց նրա զավակներին, սակայն Հոբը միևնույն է շարունակում էր աղոթել, ասելով, որ պետք է ընդունել ոչ միայն տիրոջ կողմից տրված բարիքները, այլ նաև չարիքները. Տերը տվեց, Տերը վերցրեց, Օրհնյալ լինի նրա անունը:

Այսքանից հետո Հոբը շարունակում էր աղոթել և փառաբանել Աստծուն: Վերջինս ևս մեկ անգամ համոզվելով Հոբի հավատի մեջ վերջ տվեց նրա փորձություններին՝ պարգևեց նրան տասը զավակ և վերադարձրեց նրա հարստությունը:

Урок 1. История одной фотографии.

Урок 1. История одной фотографии.

На этой фотографии мне 5 лет. Это был 2008 год, я тогда училась в первом классе. Я участвовала в конкурсе красоты. Там я пела, танцевала, и т.д. Для этого конкурса я очень долго готовилась, и результаты оправдали все мои ожидания. Я выиграла первое место, а ещё получила титул “Фотомодель”.

Я действительно горжусь этой победой, потому что это первое достижение в моей жизни.

Պյութագորաս (Ճանաչենք մեծ մաթեմատիկոսներին)

Էվկլիդես (Ճանաչենք մեծ մաթեմատիկոսներին)

Անանիա Շիրակացի (Ճանաչենք մեծ մաթեմատիկոսներին)