Զանգ Աստծուց (թարգմանություն ռուսերենից)

Звонок от Бога 

Современная притча 

Однажды в субботу, перед тем, как идти домой, пастор решил позвонить своей жене. Было уже почти 10 вечера, но жена не брала трубку. Долго ждал пастор, но жена так и не подошла к телефону. Через некоторое время он снова набрал домашний номер, и жена сразу же ответила. Пастор спросил, почему жена так долго не поднимала трубку, когда он звонил первый раз, но она ответила, что никакого звонка раньше не было. 
Этот случай был бы забыт, если бы в понедельник в церкви в кабинете пастора не раздался телефонный звонок. Звонивший мужчина, говорил о каком-то звонке с этого номера в субботу вечером. Пастор долго не мог понять, о чем идёт речь. Тогда мужчина сказал: 
      — Телефон звонил и звонил, а я не отвечал… 

Пастор, вспомнив о случившимся с ним казусе, извинился за то, что побеспокоил этого человека, объяснив, что хотел позвонить домой, но, видимо, набрал неверный номер. Тогда звонивший сказал: 

— Разрешите мне рассказать, что тогда произошло. Видите ли, в субботу вечером я собрался покончить с жизнью. И перед тем, как совершить намеченное, я обратился к Богу, сказав, что если он есть, если он слышит меня и если он не хочет, чтобы я это сделал, то пусть подаст мне знак. И как раз в этот момент у меня зазвонил телефон. Я подошёл к аппарату и увидел на табло надпись: «Господь Всемогущий…» (Almighty God). Я смотрел на звонящий телефон и не смел поднять трубку. 

    Церковь, в которой служил пастор, называлась Обитель Господа Всемогущего (Almighty God Tabernacle). 

ԶԱՆԳ ԱՍՏԾՈՒՑ  

(թարգմանություն)   

   Մի շաաբաթ օր, տուն գնալուց առաջ քահանան որոշեց զանգահարել իր կնոջը: Արդեն երեկոյան ժամը տասն էր, բայց կինը չէր վերցնում հեռախոսը: Քահանան երկար սպասեց, բայց նրա կինն այդպես էլ չմոտեցավ հեռախոսին: Որոշ ժամանակ անց նա կրկին զանգահարեց, և նրա կինը միանգամից պատասխանեց զանգին: Քահանան հարցրեց, թե ինչու՞ կինը այդքան երկար չէր վերցնում հեռախոսը, երբ նա առաջին անգամ էր զանգահարել, սակայն կինն ասաց, որ ավելի շուտ ոչ մի զանգ չի եկել:

   Այս դեպքը կմոռացվեր, եթե երկուշաբթի օրը եկեղեցում, քահանայի աշխատասենյակում հեռախոսազանգ չլսվեր: Զանգահարող տղամարդը խոսում էր շաբաթ երեկոյան այդ համարից եկած ինչ-որ զանգի մասին: Քահանան երկար ժամանակ չէր կարողանում հասկանալ, թե ինչի մասին է խոսքը: Այդ ժամանակ տղամարդն ասաց.

   - Հեռախոսը զանգում-զանգում էր, իսկ ես չէի պատասխանում...

   Քահանան, հիշելով իր հետ պատահած թյուրիմածության մասին, ներողություն խնդրեց այդ մարդուն անհանգստացնելու համար, բացատրելլով, որ ցանկանում էր տուն զանգահարել, սակայն սխալ հեռախոսահամար էր հավաքել: Այդ ժամանակ զանգահարողն ասաց.

   - Թույլ տվեք ինձ պատմել, ինչ էր պատահել այդ ժամանակ: Շաբաթ երեկոյան ես պատրաստվում էի վերջ տալ իմ կյանքին: Եվ մտածվածս անելուց առաջ ես դիմեցի Աստծուն, ասելով, որ, եթե նա գոյություն ունի, եթե նա լսում է ինձ և, եթե նա չի ցանկանում, որ ես դա անեմ, թող ինձ մի նշան տա: Եվ հենց այդ պահին իմ հեռախոսին զանգ եկավ: Ես մոտեցա սարքին և տեսա գրությունը. «Ամենակարող Աստված»: Ես նայում էի զանգող հեռախոսին և չէի համարձակվում պատասխանել:

   Եկեղեցին, որտեղ աշխատում էր քահանան, կոչվում էր «Ամենակարող Աստծո բնակիչ»:

Աղբյուր՝ pritchi.ru